`Ben jij wel eens bij de hoeren geweest, Paul?’ `Neen, hoezo? Waarom vraag je dat?’ `Nou gewoon, ik denk dat iedere man wel ééns in zijn leven naar de hoeren is gegaan.’ `Dan moet ik je toch teleurstellen Tineke, ik niet.’ `Ook niet toen je jonger was, met vrienden, bijvoorbeeld na het stappen? Gewoon jonge jongens onder elkaar die dat eens willen uitproberen, om stoer te doen, voor de lol?’ `Sorry, ik niet, ook nooit de behoefte gehad trouwens.’

`Maar wacht eens even. Dit is wel een heel raar gesprek. Als ik nu zeg, wat ook zo is, dat ik nooit naar de hoeren ben gegaan, sta ik een beetje te kijk als een sukkel, een droogkloot, iemand die nooit iets meegemaakt heeft in zijn leven. Jij vindt het blijkbaar normaal dat een man naar de hoeren gaat. En omdat jij dat vindt, ben ik een zonderling in jouw ogen, iemand die afwijkt van de norm. Had ik nu gezegd dat ik wel naar de hoeren ben gegaan, wat dus niet het geval is, wat dan? Zou ik dan stijgen in jouw achting? Of zou je dan zeggen: Zie je wel, ik wist het wel? Ik begrijp er niets van, voel mij zelfs een beetje in het nauw gedreven. Ik begrijp jou niet, Tineke!’ Tineke lachte haar lach, die van alles zou kunnen betekenen. Paul verdiepte  zich verder in zijn boek.

Martin Wings