Met een snelle greep kon ik mijn glas met rode wijn van het ronde tafeltje grijpen, voor het kletterend op de vloer zou vallen en voor het zijn inhoud over mijn kleding kon verspreiden. Dit zou het gevolg zijn van de slip van de jas van een vrouw die rechts naast mij kwam zitten. Zelf had ze dit niet in de gaten, gezien haar omvang had ze nogal wat ruimte nodig en iets wat op geruime afstand van je lichaam gebeurt, bemerk je niet. Even later kwam haar vriendin naast haar zitten. De flink uit de kluiten gewassen vrouw schoof in mijn richting en weer kon ik naar mijn glas grijpen. En weer ging het nét goed. Ik begon behoorlijk opgefokt te raken.

Twee mannen kwamen, bij gebrek aan vrije plaatsen, achter de vrouwen staan, duidelijk de echtgenoten. Soms begrijp ik echt niet wat mannen in vrouwen zien en andersom natuurlijk ook niet. Zoals je een oude boom niet verplant, zo besluit je ook je man of je vrouw maar te houden. Als je veertig jaar bij dezelfde baas kunt werken, kan je ook veertig jaar getrouwd zijn. Er zijn zelfs mensen die beweren dat het uiterlijk er niet toe doet, dat het gaat om het innerlijk. Deze mannen leken wel een beetje op gedresseerde apen. Allemaal gedachten die door mij heen gingen. En waarom moest ik nu ook denken aan de dood, die op zich niet erg is, de weg er naar toe, dat is pas erg. Had ik daarom tegen mijn huisarts gezegd dat ik niet meedeed aan een preventief onderzoek naar hart – en vaatziekten. Had ik daarom tegen hem gezegd dat ik liever over drie jaar dood neerviel, dan dat ik tien jaar patiënt zou worden. Had ik weer last van mijn winterdip? Gebrek aan warmte?

De muziek begon te spelen en de twee koppels gingen dansen, omdat ik ze vanuit mijn ooghoek in de gaten had gehouden, had ik op tijd, voor ze opstonden, mijn glas wijn in mijn hand. Mevrouw moest haar jas nog uittrekken, wat mij alsnog deed besluiten om mijn glas van mijn rechter - naar mijn linkerhand te verplaatsen. De muziek en de dans deden de jaren vijftig herleven. De echtparen hadden vroeger danslessen gevolgd, dat was duidelijk te zien. Toch was ik blij dat ik mijn danslessen na drie avonden kwik kwikkwik slow, ingeruild had voor The Rolling Stones en The Pretty Things. Tijd om mijn glas te legen en naar huis te gaan. Vandaag zou het niet meer goed komen.

Martin Wings